artık demir almak günü gelmişse zamandan
meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan,
hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol,
sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol,
rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
günlerce siyah ufka bakar, gözleri nemli,
bîçâre gönüller, ne giden son gemidir bu,
hicrânlı hayâtın ne de son mâtemidir bu,
bir çok gidenin her biri memnûn ki yerinden,
bir çok seneler geçti dönen yok seferinden.
yahya kemal
beyatlı
|
